Σε ένα εγκαταλελειμμένο κοιμητήριο η Ρία απολαμβάνει τον χειμερινό ήλιο ξαπλωμένη πάνω στο καπό του αυτοκινήτου της. (Το Ασθενοφόρο - Μέρος 4ο)
Οι δύο αστυνομικοί πλησίαζαν το ασθενοφόρο. Οι προθέσεις τους άγνωστες. Τόσο για εμάς όσο και για την ανυπόμονη Ρία πίσω από το τιμόνι.
Ο φύλακας είναι πρόθυμος να βοηθήσει. Δυστυχώς για αυτόν το ασθενοφόρο δεν θα παραλάβει μόνο τον ασθενή. Η ιστορία μας συνεχίζεται στο δεύτερο μέρος.
Το ασθενοφόρο έτρεχε σαν δαιμονισμένο. Η σειρήνα του ούρλιαζε. Ο κινητήρας μούγκριζε και η νεαρή οδηγός χαμογελούσε ευτυχισμένη.
Το Αλμυρίκι την προστάτευε από τον καυτό ήλιο. Περίμενε όλο το πρωί μόνη στην παραλία και είχε αρχίσει να βαριέται. Πόσο ακόμα θα περιμένει;
Η προϊσταμένη ενός τμήματος του ΥΠΠΟΑ, έρχεται αντιμέτωπη με την νέα γενιά και τον Johnny Tsou, βιώνοντας έτσι το χάσμα γενεών, Yo!
Η Άννα εκείνη την μοιραία παραμονή Πρωτοχρονιάς γίνεται θύμα επίθεσης μπροστα απο το παγκάκι του κυρ Αντρέα. Θα γλιτώσει; (Μέρος 2)
Ο κυρ Αντρέας κάθεται πάντα εδώ και χρόνια σε ένα συγκεκριμένο παγκάκι. Μια νύχτα που έλειπε συνέβη κάτι τραγικό. (Μέρος1ο)
Η κυρία Ευτέρπη είναι μια γυναίκα με αρχοντική καταγωγή, που στα 93 της, μένει μόνη της με μόνη συντροφιά μία γειτόνισσα.
Ξυπνάς έχοντας ένα τραγούδι σφηνωμένο στο μυαλό σου. Ότι και να κάνεις δεν γίνεται να μην το σιγοτραγουδάς. Ένα χειμωνιάτικο πρωινό λοιπόν...